Nieuwsbrief Sarnelli Februari 2022
Vandaag is een grote dag voor mij. Ik kwam op 2 februari 1966 in Thailand aan. Als ik het goed heb, ben ik 56 jaar in Thailand. Vijfenvijftig van deze jaren zijn doorgebracht in de upcountry missies langs de Mekong rivier. Er gaat geen dag voorbij dat ik er niet aan denk de Heer te danken voor mijn roeping als Redemptorist. Ik weet dat er mensen moeten zijn die wensen dat ik in de Verenigde Staten was gebleven in plaats van hierheen te komen. Ik ben niet de gemakkelijkste in de omgang. En bij het naderen van mijn 84e levensjaar heb ik het gevoel dat ik niet aan mijn eigen gewicht trek, maar ik kan er niet veel aan doen. En er zijn nog maar 2 Amerikaanse Redemptoristen in Thailand. Eén in Bangkok en ik in het binnenland. We zijn allebei aan het werk met verlaten en misbruikte kinderen, mensen met aids en oude mensen. De laatste der Mohikanen.
We zijn nu ver in het nieuwe jaar en het griepseizoen is hier. Veel van onze arbeiders zijn getroffen en zondagsverpleegsters van het General Hospital in Nongkhai komen de kinderen inenten. De oudere kinderen hebben hun Covid-prikken al gehad. Maar griepprikken zullen kinderen van 6 jaar oud opnemen. Ik hoop dat die verpleegsters gevoel voor humor hebben, want ze zullen de hele ochtend achter de kleintjes aan rennen.
De verpleegsters die de injecties geven, zijn meestal studenten van de verpleegschool, die voor opleiding in ziekenhuizen worden aangesteld. Ik hoop dat ze in vorm zijn en veel kunnen rennen!
Onze Nederlandse vrijwilligers zijn hier om onze zieken en zieken te helpen in de Good Shepherd kliniek nabij Nongkhai. Onze andere twee ervaren vrijwilligers, Brian en Kate, zijn hopelijk rond 14 februari terug. Beiden kregen Covid tijdens hun verblijf in Ierland en zaten in quarantaine. Het zal zeker goed zijn om ze terug te zien komen.
Volle pret voor de allerkleinste van House of Hope
De kinderen zitten weer op school en zijn heel blij dat ze niet online hoeven te studeren. Sommige kinderen die aan het begin van de pandemie naar Sarnelli terugkeerden, zijn eropuit gegaan om een nieuwe baan aan te nemen. De meeste van deze kinderen zijn meisjes. Sommige jongens gingen, maar keerden terug nadat ze erachter kwamen dat anderen hun baan hadden ingenomen en ze geen ander werk konden vinden.
In mijn seminariedagen noemden we februari de ‘tunnelmaand’. De staf van de priesters die de zaak leidden, zorgden niet voor feesten of comfort voor ons schepsels, en het weer was altijd slecht. Het ijs op het meer (Lake La Belle in Oconomowoc, Wiscinson) werd onzeker, dus varen op het ijs was gevaarlijk en het ijs was te zacht om te hockeyen. De lente was om de hoek, maar het was een grote hoek. Begin mei was ongeveer de tijd dat alles beter werd. Hier marcheren we van het koude seizoen naar het hete seizoen (maart tot eind juni), van het ene uiterste naar het andere.
Enkele prachtige foto’s van het Lake La Belle in Oconomowoc, Wiscinson)
Hoe dan ook, we hopen en bidden dat iedereen gezond is en veilig blijft. God zegene u allen. Wij bidden dagelijks voor u.
Father Mike, personeel en kinderen.
