Nieuwsbrief Sarnelli juli 2021
Het jaar is al half voorbij en de sombere aanwezigheid van Covid doemt steeds groter op in het Koninkrijk. De kinderen klagen niet veel, maar voor anderen die zijn afgestudeerd, een baan hebben gevonden en vervolgens de baan hebben verloren, dankzij Covid die het land heeft gesloten, kan het erg verontrustend en een beetje vernederend zijn.
De kleintjes voor de kleuterschool en de meiden voor de senior high school waren er klaar voor.
Ook de andere meiden waren er klaar voor alleen jammer dat het maar kort duurde.
De school is net geopend (twee weken geleden, en vervolgens weer een week of zo gesloten vanwege Covid). We hebben hier een paar gevallen, voornamelijk van mensen die de omgeving van Bangkok ontvluchten en thuiskomen met het virus. De mensen hier hebben het vaccin nog steeds niet en zijn niet echt tolerant als iemand het virus, vooral de Delta-variant, in het gebied brengt. Echter had onze staf vandaag de kans om de prik te krijgen en sommigen gingen gisteren naar de stad om de injectie te halen. De meesten van hen werden ziek met GI-problemen, hoge koorts en pijnlijke armen. Het nieuws deed de ronde, en van de 28 die vandaag hun injecties zouden krijgen, gingen er maar 6 naar binnen. De rest hoorde over de problemen waar degenen, aan leden, en haakten af! Wat mij betreft, voorlopig nog geen prik, ik wil eerst mijn dokter zien. Ik heb verschillende meningen over het wel of niet krijgen van het vaccin. Kate, onze verpleegster, Father James, en Broeder Keng kregen ook hun prik. Keng is OK vandaag, maar de andere twee hebben hevige hoofdpijn en hoge koorts en zijn bedlegerig.
En voor het maandelijkse weerbericht. Wat begon als een ouderwets moessonseizoen, daalde al snel in extreem hete en vochtige dagen zonder regen, en niemand voorspelt voor de nabije toekomst. We hebben ongeveer de helft van onze rijstvelden aangeplant en het ziet er niet goed uit. Dit is de afgelopen 4-5 jaar zo geweest en er wordt gezegd dat het weer al heel lang niet verbetert.
Afgelopen maand hebben we weer een paar baby’s opgevangen. De ouders hebben aids en wilden naar Bangkok om werk te zoeken; geen gemakkelijke taak in de dagen van Covid. Een babyjongen, wiens jonge moeder drugs gebruikt, kwam naar ons toe, en eerst was de baby te stil en reageerde niet, maar na het terugtrekken begon hij woedend fles na fles melk te slurpen, en lijkt nu een normale kleine kerel te zijn . Maar de tijd zal het leren. We accepteerden ook een klein 7-jarig sliertje van een meisje, dat op brute wijze werd verkracht door haar stiefvader. Ze huilde bitter de eerste dag, maar heeft nu vrienden gemaakt en gaat naar school zoals iedereen. Ik zei tegen de politie die haar binnenbracht, dat ze moesten investeren in een roestige ijzerzaag, en die in dit soort gevallen goed moesten gebruiken. Covid lijkt het slechtste in mensen naar boven te halen, dus ik weet zeker dat we onderweg meer jonge meisjes zullen oppikken.
De premier kondigde aan dat het land mogelijk in oktober opengaat. Dat zou super zijn, als het echt gebeurt. Er zijn geen banen beschikbaar en ik riep jonge mannen (slechts enkelen die geen baan hebben) en jonge dames terug die allemaal ontslagen waren. We hebben ze vier maanden gegeven om banen te vinden, maar die zijn er niet. Ik zei tegen ze dat ze allemaal terug moesten komen, zodat we niet hoefden te betalen voor hun eten, reizen en onderdak. Ze kunnen hier blijven tot het land opengaat en er banen beschikbaar zijn. Dankzij een gulle schenker kunnen we ze een klein salaris betalen voor hun werk en hebben ze gratis onderdak en eten.
Ik hoop dat je gezond en veilig bent. God zegene je!
Father Mike
