Nieuwsbrief November 2020
Happy Thanksgiving Day!
Toegegeven dat er veel is om NIET dankbaar voor te zijn dit ellendige jaar, tot dusver kunnen we de Heer op zijn minst danken voor het voortbestaan. Het lijkt erop dat de wereld het hele jaar van de ene naar de andere crisis is geslingerd. Hoe dan ook, in de wereld van Sarnelli hopen we op eenvoudiger dingen. Op dit moment hopen we op goede cijfers voor het eerste semester voor de kinderen. We zoeken naar een goede rijstoogst; of tenminste zo goed als onze late start toelaat. We bidden dat de kleine baby’s die we van aids-geïnfecteerde moeders hebben opgenomen, allemaal negatief testen. We bidden dat de grenzen opengaan en Brian en Kate kunnen terugkeren, samen met mensen die vrijwillig komen helpen met de kinderen.
De kinderen van House of Hope, jongens en meisjes van 0-4 jaar, hebben het nog uitstekend naar hun zin.
De kinderen blijven rollen met de stoten. Hoewel er in het land geen gevallen van Covid zijn gemeld, zijn mensen nog steeds erg voorzichtig. Maskers zijn verplicht om in winkels, banken, winkelcentra en overheidsgebouwen te komen. Handen worden besproeid. “Social Distancing” is vereist, zelfs in stadskerken. Wat ik interessant vond, is dat je hetzelfde protocol doorloopt om in een ziekenhuis te komen. Maskers, spray en temperatuur allemaal gecontroleerd, etc. Als er iets mis is of ontbreekt, kun je er niet in; het maakt niet uit hoe ziek je bent.
Een deel van onze rijstoogst is mislukt, en een groot deel van de rijst is verward met onkruid. Oogsten zal moeilijk zijn, maar als er rijst is, zullen de kinderen zegevieren. De tuinen doen super werk door de huizen te voorzien van verse groenten en papaja’s en bananen. Vis is er in overvloed.
Groente-aanvoer naar de tehuizen en vis vanuit de vijvers.
We hebben de afgelopen twee maanden een toename opgemerkt van het aantal baby’s dat door hiv-geïnfecteerde moeders in de steek is gelaten en bij ons terecht is gekomen. Ook hebben we twee moeders met hun kinderen opgenomen. Een moeder was een van de drie meisjes die we jaren geleden hebben opgenomen, wezen en nichtjes van een van onze Thaise priesters die was overleden. Het middelste meisje belde me om me te vertellen dat ze met twee jonge meisjes, ook nog borstkanker heeft, en of ik haar terug kon nemen om haar te laten behandelen en haar meisjes naar school te sturen. Een paar jaren geleden had ik een huis gekocht en gerenoveerd, en daar wonen zij. Een andere moeder is een meisje met een zoontje van 5 maanden, wiens man in de gevangenis zit wegens drugsgebruik. We zullen haar naar een vakschool sturen. Onze laatste aanwinst is een meisje van 3 maanden, wiens moeder en grootmoeder aids hebben. Ze is een lief klein ding dat veel lacht, eet en slaapt; een rustige baby.
Een Thaise redemptorist priester zou in januari de plaats van Father Joe Ole innemen. Deze priester woont en werkt momenteel in Milwaukee, maar hij heeft zijn contract daar met nog drie jaar verlengd (Hij is van Hmong-afkomst en spreekt Hmong, Lao, Karen, Thai en Engels.) Dus nu wordt ons een nieuw gewijde redemptorist priester beloofd; er zullen vijf priesters worden ingeroosterd en om de zes maanden wordt afgelost.
We hopen en bidden dat alles goed zal komen en veilig zal zijn voor de klauwen van Covid. We bidden voor jullie allemaal, elke avond tijdens de avondgebeden.
Father Mike
