Nieuwsbrief Juni Father Mike
De kinderen zijn nu allemaal naar school. De “college” kinderen doen nu het tweede deel, en de anderen zijn al een paar weken bezig aan het nieuwe schooljaar. Broeder Keng heeft een gebouw van twee verdiepingen gevonden in Nongkhai en de oudere jongens, die werk gevonden hebben in de stad, kunnen daar een kamer huren en vandaar naar het werk gaan. Eén jongen verloor, jaren geleden, een been bij een motor-ongeluk. Hij heeft een probleem om naar de tweede verdieping te gaan omdat de trap erg steil is en er geen trapleuning is. Het toilet is een beetje ouderwets en hij is niet in staat om goed te “richten”, dus hij blijft in een verblijf van één verdieping, alleen. Al de jongens hebben een baan op één na. Er is een vacature bij een Tesco warenhuis, als hij tenminste zijn schooldiploma kan vinden. Twee andere jongens gaan het maken in het dorp Nong Song Hong en moeten 5 mijl reizen naar het werk op de boerderij. Eén van de twee probeert een andere baan te vinden wanneer hij 18 wordt in november. We hebben ook nog 2 jongens die geslaagd zijn voor “junior high”, ze werken hard maar zijn traag van begrip. Zij verhuizen naar het huisje op de “12 rai”. Dat huisje is één van de twee tegenover mijn huis en kantoor van de leerboerderij. Zo komen er 7 bedden vrij op “Gary en Janet” voor jongens van Sarnelli, die op “senior high” of op een school voor beroepsonderwijs in de stad zitten. We hopen dat de jongens in de stad uit de problemen blijven.
De meisjes die terugkwamen naar Sarnelli, na slechte ervaringen, werken in één van de 7 huizen voor kinderen. Eén meisje, dat in Bangkok studeerde en stopte met haar ARV medicijnen is terug gekomen met gordelroos en ze heeft ook een schimmel in haar beenmerg. Er hebben zich al twee levensbedreigende situaties voor gedaan sinds ze terug is, maar nu schijnt ze buiten gevaar te zijn. Ze moet 3 keer per dag een handvol pillen nemen en ik heb haar Neurobion injecties gegeven, een Amerikaans medicijn dat helpt bij de aanmaak van rode bloedcellen. Ze helpt bij het schoonmaken en koken in “Our Lady of Refuge House” en het is een vrolijk meisje ondanks dat ze dichtbij de dood is geweest. Ik ben in staat om haar te wurgen voor haar achteloze benadering van haar medicijn gebruik. Twee meisjes die HIV positief zijn werken in Charlene House, doen de was, maken schoon en koken. Twee andere meisjes werken in St. Patrick, het huis voor jongens van de kleuterschool. Eén van de terugkeerders is een leuk meisje dat via internet een vriendje had gevonden. Ze werd vastgehouden op een grote boerderij voor groenten, waar ze werd verkracht en geslagen. Ondanks het feit dat ze geestelijk een beetje achter loopt was ze slim genoeg om haar “ontsnappingsgeld” te bewaren , dat ik mee geef aan meisjes die vertrekken om roem en fortuin te vergaren. Het laatste meisje dat terug kwam studeerde voor hotel medewerkster op de Pimali school, gestart door een Zwitsers koppel om arme kinderen aan een baan te helpen. Het meisjes maakte de cursus af en kreeg een baan in een mooi hotel in Phukhet, ten zuiden van Bangkok. Daar werd ze zwanger en vond dat ze moest vertrekken. We vonden haar, voordat iemand haar kon overhalen om abortus te plegen, brachten haar naar “House of Hope” en neemt ze weer AIDS medicatie en krijgt medische zorg. Ze is een lief, leuk, zorgeloos meisje en op moment helpt zij bij de kleintjes in House of Hope, waarvan we er al 14 hebben. Ik geef haar $100 per maand om snoep te kopen en andere dingen waarna ze snakt.
Er is nooit een saai moment, en op mijn oude dag heb ik meer en meer bewondering voor mensen die kinderen opvoeden, in het bijzonder teenagers. Bid alstublieft dat we ons gevoel voor humor houden en alles doen wat we kunnen om deze kinderen te helpen. God zegene u allen
Father Mike Shea
VERDER NIEUWS VANUIT DE STICHTING
KORT VERSLAG VAN DE EERSTE TWEE MAANDEN VAN BEN & ANGELIQUE BIJ SARNELLI
Sarnelli
Wat is het toch een voorrecht om weer hier te mogen zijn. Life at Sarnelli laat ons altijd weer inzien hoe belangrijk de basale dingen in het leven zijn. Water, voedsel, een dak boven je hoofd, kleding en liefde dát maakt je tot mens.
De afgelopen 2 maanden zijn als een wervelwind voorbij gevlogen. Tijdens de schoolvakantie is het hier een gezellige drukte. Deze keer waren er veel vrijwilligers die mee hielpen om de kinderen een onbezorgde vakantie te geven. En dat is gelukt! Geen dure uitjes naar pretparken of luxe zwembaden maar vakantie thuis in Don Wai en Pi Sitong. Voetballen, volleyballen op het pleintje, tikkertje, verstoppertje spelen, bomen klimmen, hutten bouwen, hagedissen vangen én zo nu en dan een verfrissende duik in het eigen zwembad, heerlijk! Yep, hier bij Sarnelli gaan we terug in de tijd!
Deze keer hebben we veel tijd doorgebracht met Nuna. Een prachtige kleine meid van 9. Nuna heeft Cerebrale Parese, spasme, is blind en kan niet praten en lopen. Kate opperde het idee om Watertherapie met haar te starten. En dat is Ben natuurlijk op het lijf geschreven. De eerste keer dat Nuna het water in ging bracht bij iedereen tranen… haar hele gezichtje lichtte op, een big smile, wat heeft ze genoten. Wat moet dit heerlijk voor haar zijn… eindelijk je lijf lekker ontspannen. Een ander idee dat ontstond was dat Nuna wellicht lekker kan ontspannen in een hangmat. Het vinden van een geschikte hangmat was een hele klus. Nergens een kleine hangmat te vinden, ja voor babies, maar zo klein is ze niet meer. Gelukkig kwamen haar oudere zussen van Viengkuk met een geweldig idee. Deze meiden zijn namelijk hartstikke goed in handenarbeid. In een mum van tijd werd er een hangmat gevlochten van plastic voor hun zusje. Teambuilding! Toppersss.
We hebben nog een kleine maand te gaan. Nu het iets rustiger is bij Sarnelli kun je ons regelmatig vinden in The Garden of Friendship. Een thuis voor zieke volwassenen, die om welke reden dan ook niet meer thuis kunnen wonen en overgeleverd zijn aan de zorg van anderen.
Je begrijpt het al…. wij zijn nog lang niet klaar…. er is hier nog zoveel te doen 🙂
Lieve groet,
Ben & Angelique
