Nieuwsbrief December 2018

Advent 2018

Op mijn gevorderde leeftijd lijken de herinneringen uit mijn kindertijd scherper en de meer recente herinneringen zijn wat vager. Mijn grootmoeder had het altijd over “ harder worden van de slagaderen” en nu spreken mensen van de ziekte van Alzheimer. Ik kom uit oost-centraal Wisconsin, ongeveer 50 mijl zuidwest van Green Bay. Ik herinner me de opwinding in de Advent. Mijn oom Bud maakte Advents kransen; er waren kaarsen voor het raam om de Heilige Familie welkom te heten en er was het Sint Nicolaas feest op 6 december, dan hingen er kousen op de schoorsteenmantel met een briefje met Kerstwensen voor de Kerstman. De winters waren streng voor de mensen, warm blijven in tochtige oude boerenhuizen was moeilijk. En dan een tocht naar iemands bos om een kerstboom om te zagen, hem op ze zetten en te versieren zo’n 7-10 dagen voor Kerstmis.

Hier, in noordoost Thailand is de lange moeilijke moesson periode voorbij en de rijst is geoogst. Op de eerste zondag van de Advent bouwen de mannen en de jongens, vaak vergezeld van Boedistische buren, een lege kribbe en versieren de kerken of kapellen lang de Mekong rivier rijkelijk. Tegenwoordig hebben we elektriciteit, dus de enige kerstbomen staan in de kerk, naast het altaar en enthousiaste kinderen komen massaal naar de Advents missen en laten zichzelf betoveren door de schitterende gekleurde lichtjes en de gekleurde versiering in de bomen. De ontberingen van de oogst zijn voorbij en de mensen gunnen zichzelf het genot van de opwinding en vreugde van de komende Kerstviering. Geboorte sketches en dansjes worden iedere avond geoefend om gedanst en gezongen te worden door de kinderen, als vreugdebetoon bij de geboorte van het Christus Kind. Boedistische kinderen doen mee in de zang en dansgroepjes. Trotse ouders, ingepakt in warme kleding tegen de koude wind uit het Lao gebergte over de rivier de Mekong, zitten de Kerstspelen te bewonderen die uitgevoerd worden tijdens de mis, soms nadat het Evangelie is gelezen.

Het leven in het dorp is vaak moeilijk en de mensen moeten het gewoonlijk doen met dat wat ze hebben, en dromen van dat wat ze nooit zullen hebben of zien. Giften van dekens, warme jassen, lekkernijen en voedsel verlichten hun armoede en de catechisten en dorpsoudsten vertellen de kinderen dat zij de ontvangers zijn van cadeaus die de Heilige Familie waarschijnlijk nooit kreeg op hun tocht naar Bethlehem en dan naar Egypte. Iedereen, Katholieken, Boedisten, dorpsbewoners en passanten zijn welkom op het feest na de Kerst Mis. Er worden podia opgericht waar kinderen, teenagers en volwassenen optreden voor een ieder die het wil zien. Er is de hele nacht eten verkrijgbaar en de dorpsmannen hebben gewoonlijk, ook voor de gasten, een voorraad gesmokkelde rijstwijn. Eén avond en nacht opwinding, geluk en een volle maag getuigen van het eenvoudige geloof en het voor elkaar zorgen van arme mensen. Veel van onze gasten zijn vrijwilligers en zijn zichtbaar ontroerd door deze ervaring.

Moge u een gelukkige, hoopvolle Adventstijd hebben. Christus kwam om ons allen te verlossen, maar nam de vermomming aan van een eenvoudige, kleine baby in een wrede, door armoede getroffen omgeving, om liefde en geluk te brengen voor ons allemaal. Ik was thuis met Kerstmis in 1985 toen mijn moeder stierf en ik zag een tekst van het Leger des Heils, “ Christ is the reason for the Season”. Banaal, misschien, maar waar.

Father Mike