11 mei 2017
Dit is de vrolijke meimaand en tot dusver hebben de Thaise autoriteiten ons 5 kinderen gestuurd, net vóór de school weer begint. Een 13 jarige die verkracht is door haar stiefvader, een kleine jongen met HIV/aids, een kleine weesjongen en een jongen en een meisje die in de steek gelaten zijn. Er is ook nog een jong meisje dat 9 maanden zwanger is met haar dochtertje, we nemen moeder en kind op.
Voor de kinderen begint het nieuwe schooljaar over ongeveer 10 dagen, en het kan niet snel genoeg gaan! De meeste vrijwilligers zijn weer naar huis en de rest maakt zich op om te gaan. Ikzelf heb minder dan 10 dagen te gaan voor ik in de zilveren kist zal stappen om naar huis te gaan. Ik vlieg met Delta en deze onnozelen zijn erin geslaagd om ongeveer 6 uur toe te voegen aan de vlucht. Normaal ga ik via Japan naar Minneapolis en dat is veel sneller, maar deze raketgeleerden hebben besloten via Korea naar Detroit te vliegen.
Er is hier niet veel opwindends gebeurd, behalve dat de mensen die in ons gastverblijf logeerden bijna uitgeroeid werden door een enorme bliksemschicht. Het raakte een boom naast het priesters huis, en een paviljoen met een glazen dak, het gras vloog in brand ondanks de regen. Iedere veiligheidstralie op ieder raam in Charlene House lichtte op als een kerstboom en de stroom viel uit. Een paar Duitse meisjes huilden hysterisch en de gangen vulden zich met rook door het brandende glas. Onnodig te vermelden dat Oom Mike 20.000 baht heeft geïnvesteerd in bliksemafleiders voor het gastenverblijf. Er moet wel een mineraal of ijzer in de grond zitten omdat we regelmatig getroffen worden.
Eén van onze jongens, Choke, had een gebroken dijbeen en de dokters hebben daar schroeven in gezet. Hij had een heel ernstig motor ongeluk en zijn rechterbeen werd onder de knie geamputeerd. De mensen die bij het ongeluk betrokken waren kwamen hem gelukwensen en gaven hem 50.000 baht. Hij wilde dat onmiddellijk investeren in zijn motor en de rest gebruiken om een lening af te betalen. Daar heb ik snel een stokje voor gestoken. Dit was zijn tweede ongeluk in vier maanden en hij mag van geluk spreken als zij niet besluiten opnieuw te gaan snijden, hogerop in zijn dij.
De vier kamer bungalow voor de oudere meisjes met aids is klaar en drie van de vier kamers zijn bezet. De meisjes zijn dol op hun kamer en weten dat zij veilig zijn en een baan hebben in Sarnelli. Als de oudere huismoeders met pensioen gaan zullen deze meisjes het over nemen. De bouwers hebben snel gewerkt; echt mooi. De huizen op het stuk van 12 rai op de boerderij ondervinden een lichte tegenslag. De mensen van de elektriciteit hebben nog geen palen geplaatst. Een rijke man uit Bangkok heeft 100 rai land gekocht, grenzend aan de weg en weigert ons palen en draden aan te leggen vanaf de hoofdweg. De weg die we in december hebben opgeknapt verandert weer in een moeras. Er vallen zwaardere buien. Eindelijk!
Zowel Fr. Ole als Br. Keng volgen opleidingen. Fr Ghee verhuist naar het dorp Pai Si Tong. Kate, onze verpleegster, gaat naar Spanje om deel te nemen aan een seminar over palliatieve zorg en er een lezing te geven. Haar man Brian zal het fort een tijdje alleen verdedigen!
Wederom, dank u voor uw goedheid en belangstelling voor Sarnelli en de kinderen, en God zegene u. Wij bidden dagelijks voor u.
Fr. Mike
