VRIENDEN VAN SARNELLI
Wij hebben aansluitend op onze rondreis Vietnam en Cambodja van de gelegenheid gebruik gemaakt om het kindertehuis Sarnelli te bezoeken. Onze nieuwsgierigheid is gewekt door de website van de Stichting Vrienden van Sarnelli, de enthousiaste verhalen van Angelique en Ben en het bezoek van Peh en Jibb in Nederland vorig jaar april.
We kwamen op 13 april rond 18.00u aan op de luchthaven van Udon Thani. Het was een zeer warme verwelkoming door Ben, Angelique, Peh (de leidster van House of Hope met de jongste kinderen) en 2 lieve jongens. We kregen een mooie bloemenslinger en reden richting Sarnelli ongeveer 45 km verder.
Onderweg naar Sarnelli zie je een prachtig landschap en je kon volop genieten van het leven van de Thaise bevolking die voornamelijk buiten woont en leeft in verband met de warmte.
Die zelfde avond hebben we heerlijk gedineerd in de tuin van Peh.
Rondleiding.
De volgende ochtend waren we al vroeg op om naar de mis van 8 uur te gaan. De kerk zat vol met kinderen, die op de grond zaten. Er stonden een paar stoelen voor de ouderen.
De mis was volledig te volgen, weliswaar in de Thaise taal, maar de volgorde was precies hetzelfde als in de Nederlandse katholieke kerk. Aan het eind van de mis klonk zeer toepasselijk zowel instrumentaal als vocaal in het Thais natuurlijk: wij zijn samen onderweg Hallelujah.
Na de mis kregen we door Ben en Angelique een rondleiding langs de diverse tehuizen van Sarnelli.
Ik had de indruk, dat Sarnelli een veel kleinere oppervlakte omvatte. De 6 gebouwen waar de kinderen wonen, het kantoor, de verblijven voor de priester en broeders, de vrijwilligers en gasten en de diverse woningen van de staf, het Health Centre Maastricht, de in aanbouw zijnde sporthal met hier en daar huizen van de lokale bevolking, landbouwgrond, viskweekvijvers, grasvelden voor het vee, etc. vormen toch een heel dorp op zich.
We werden overal zeer vriendelijk en warm begroet door de kinderen en de staf.
13, 14 ,15 April Songkran nieuwjaarsfeest.
De Songkran, het nieuwjaarfeest voor de Thaise bevolking was ook een duidelijk voorbeeld van betrokkenheid, liefde voor elkaar, een warme maar wel natte begroeting van de bevolking onder elkaar.
Jong en oud staan op straat met bakken of emmers water, tuinslangen, waterpistooltjes, etc. en houden voorbijgangers staande om nieuwjaar te wensen door ze nat te spuiten of met een emmer water nat te gooien en daarna met talkpoeder in te smeren: een teken van reiniging en de allerbeste wensen voor het nieuwe boeddhistische jaar 2555.
Wat hadden de mensen veel plezier en iedereen stopte met zijn fiets, brommer of auto: geen problemen.
NIEUWE PROJECTEN.
Ben, Angelique en Peh hebben ons ook de projecten laten zien, die ondermeer vanuit Vrienden van Sarnelli worden gesteund in het buitengebied van Sarnelli.
Een prachtig natuurgebied waar heel vredig de koeien en kalfjes grazen. Ook zie je de aanbouw zijnde woningen voor de boeren en knechten (straks zullen de grote jongens van Sarnelli hier gaan werken), de ruimte waar een grote schuur gebouwd wordt voor de landbouwwerktuigen en de opslag van mest, de diverse viskweekvijvers, die wachten op regenwater. Boven de visvijvers zijn grote kippenhokken gebouwd. De mest van de kippen valt tussen het gaas en de bamboe door in het water en is heerlijk voer voor de vissen. Hierbij dacht ik gelijk aan mijn vader, die duivenpoep als aas gebruikte als hij aan de Maas ging vissen
Grote stukken grond zullen straks gebruikt worden voor het verbouwen van rijst, groenten en fruit. Dit is niet zozeer bedoeld voor de handel, maar alle teelt is voor eigen gebruik. Het streven van Sarnelli is nl. gericht op zelfvoorziening.
Het volledige landbouwgebied is netjes omheind en sinds kort voorzien van stroom.
Om mest te kunnen maken zijn we samen gaan kijken naar een bedrijf, waar deze machines ook gebruikt worden. In de toekomst zal de Stichting Vrienden van Sarnelli in de aanschaf van landbouwwerktuigen ondersteunen
Het is daarom ook geweldig om te zien, dat de Stichting Vrienden van Sarnelli ook dit project met veel enthousiasme en betrokkenheid volgt. Angelique en Ben volgen op de voet de ontwikkelingen en sturen hun ervaringen en video-opnames door naar Leon en Henriëtte.
INKOPEN.
Ook bezochten we warenhuizen met leden van de staf om inkopen te doen voor de kinderen of hun verblijven.
Ben en Angelique vroegen vooraf aan de staf wat ze nodig hadden en de winkelwagentjes werden gevuld: ondergoed, slippers, korte broekjes en shirtjes voor de kleintjes, iets langere broeken en shirts voor de grote jongens en meisjes, magnetrons, babyflesjes, babyvoeding, luiers, grote pannen en nog veel meer.
Kate, de verpleegkundige van de kliniek had zeer zeker ook haar wensen en zou zelf hiervoor een keer op pad gaan. Zij wilde graag een medicijnkast met koeling voor de kliniek en medicijndoosjes.
Bij terugkomst kwamen de kinderen spontaan aangelopen om de inkopen aan te nemen en blij werd een welgemeend dankjewel geroepen voor de giften van Vrienden van Sarnelli.
Ook werd een aantal jongens en meisjes meegenomen naar de winkel. Zij kregen “zakgeld” en mochten voor een bepaald bedrag kleding, ondergoed, slippers, etc. uitzoeken. Wat een feest was dat! Ze liepen tussen de rekken door met een mandje en kwamen glunderend in fleurige kleding uit de pashokjes. Nog wat nagellak, een ijsje en het feest kon niet op.
ACTIVITEITEN.
Ons bezoek aan Sarnelli is heel waardevol te noemen.
We hebben genoten van de kinderen, de staf, maar vooral ook van Ben en Angelique, die er iedere keer weer een feestje van wisten te maken. Ze communiceren met de kinderen in een aantal woorden Thais, Engels en Mestreechs, wat handen- en voetenwerk en ze begrijpen elkaar. Muziek maken, dansen, de polonaise, blikgooien, etc. een paar facetten van een hele gezellige avond met Ben en Angelique, enkele vrijwilligers, de staf en de natuurlijk kinderen.
De kinderen hangen aan hun lippen en zodra ze bij een van de tehuizen kwamen, was het uit volle borst Pi Ben en Pi Angelique. Ze hangen om hen heen en zijn niet weg te
 |
 |
 |
 |
Wat een feest op de dag, dat Ben en Angelique 60 kg frites gebakken hebben voor de staf, de kinderen en de bouwvakkers. En geloof me, het is erg warm voor de kok met die fritespannen en een buitentemperatuur van 40 graden.
Die snoetjes met in hun handen een echte friteszak uit Nederland gevuld met frites en ketchup. Een bekertje cola erbij maakt het feest compleet.
Niet alleen de kinderen maar ook de staf draagt Ben en Angelique op handen en vaak werd er tegen ons gezegd, soms met tranen in de ogen: “They are so good for us” “ze zijn zo goed voor ons” doelend op hen persoonlijk en de Stichting Vrienden van Sarnelli.
Zij dragen een warm hart toe aan Sarnelli en de kinderen die dit zo hard nodig hebben.
Ieder kind heeft zijn eigen levensverhaal en zit niet zonder reden in het kindertehuis van Sarnelli. Zij hebben zo jong als ze zijn al veel meegemaakt en worden gelukkig respect- en liefdevol opgevangen door vele lieve stafleden.
Out-Reachprogramma.
Wij hebben ook een dag meegelopen met het Out-Reachprogramma. Een chauffeur, een lid van de staf en de verpleegkundige Kate rijden in een straal van ongeveer 60 km rond Sarnelli om in het buitengebied mensen op te zoeken die dringend materiële, medische en/of sociale hulp nodig hebben of geld en voeding. Deze hulp wordt geboden vanuit Sarnelli. Deze controles in het buitengebied vinden regelmatig plaats.
Wij troffen bijvoorbeeld een 31-jarige man aan, broodmager en ernstig ziek door AIDS. Hij lag op een soort rotan matje op een vlonder onder een warme deken. De verpleegkundige zei, dat hij stervende was en wilde de man graag opnemen in een tehuis waar hij in zijn laatste levensdagen verzorgd zou worden. Zowel de jonge man als zijn ouders wilden liever, dat hij thuis bleef. Hij werd door Kate liefdevol onderzocht en er werd medicatie gegeven.
Op het volgende adres troffen we in vreselijke armoede een jongetje van 5 jaar. Hij woonde bij zijn overgrootouders. Overgrootopa bracht hem naar school op de brommer, die Sarnelli hem geschonken had. Helaas is deze brommer gestolen en Sarnelli heeft een tweedehands brommer aangeboden. Overgrootopa lag nu in een hangmat en had een ongeluk gehad. Hij kon zijn hoofd niet meer bewegen en had een verdikking in zijn hals. Hij was bij de dokter geweest, vertelde hij. De verpleegkundige gaf de oude man medicijnen en controleerde of het jongetje gezond was, goed verzorgd werd en slippers had en of deze nog goed waren. Ook werden zijn haren gecontroleerd. Er werd wat geld in de handen gedrukt. Sarnelli controleert vooral of dit jongetje naar school gaat en goed verzorgd wordt.
Regelmatig wordt deze en andere families voorzien van geld, groente en fruit. In het Health Centre Maastricht staat op een whiteboard de inhoud van de pakketten voeding, die in het buitengebied aan de gezinnen met regelmaat worden geschonken.
We kwamen ook op een adres waar een bejaarde broer en zus woonden. Vooraan aan de straat was het huisje van ongeveer 5 m2 van de 74-jarige man. Hij bleek niet thuis te zijn. Wij hoorden wel geluiden uit zijn huisje van stro en riet komen. De verpleegkundige gaf aan, dat dit wel eens ratten zouden kunnen zijn.
Zijn zus woont verder achterdoor onder dezelfde erbarmelijke omstandigheden. Sarnelli is in gesprek met de plaatselijke leiding/gemeente om voor beiden een stenen huis te bouwen.
ONZE BEVINDINGEN.
Onze reis naar Sarnelli maakt ons nog meer duidelijk, dat de hulp die de stichting Vrienden van Sarnelli aan dit project biedt weloverwogen is en op de juiste plaats (bij de kinderen, de staf, het Health Centre , het landbouwproject, het Out-Reachprogramma, etc.) terecht komt.
Afscheid nemen bestaat niet. Dat klopt!
Nog steeds zijn we er vol van en genieten in gedachte van de prachtige momenten, die we samen met Ben en Angelique daar hebben mogen beleven. De gastvrijheid van de staf van Sarnelli, de liefdevolle reacties van de kinderen en de glimlach, waar de Thaise bevolking bekend om is.
Al deze indrukken blijven op ons netvlies staan en zijn onuitwisbaar.
Het is alleen jammer, dat we Father Mike niet ontmoet hebben. Hij is in Amerika bij zijn zus, die stervende is. Over Father Mike hebben we ook veel verhalen gehoord. Een bijzondere, zeer betrokken man met een warm hart voor Sarnelli en omgeving.
De Stichting Vrienden van Sarnelli doet goed werk. Wij hebben dit nu met eigen ogen mogen zien en meemaken.
Nogmaals dank voor deze geweldige ervaring.
Wij blijven jullie project volgen!
Ad en Trudy Vloeimans-Ummels uit Etten-Leur.
