Februari 2009
Gelukkige Valentijnsdag!
We hadden een fijne Valentijnsviering met Fr. Chuck Beierwaltes, die in januari bij ons kwam en een” pizza party” betaalde. Het “volk”sloeg pizza, popcorn, ijsjes en koekjes met smaak achterover en kleintjes stopten voorzichtig overgebleven stukken pizza in plastic zakjes om ze later op te eten. Er waren ook vrienden uit Engeland, Carl en Ann Gross en ook Derek van het het Pattaya Redemptorist Centre. Het hoofd van de Stichting voor Thaise kinderen, Andrew Scadding en zijn vrouw Sally waren er ook, maar Andrew’s vader was erg ziek en hij werd naar huis terug geroepen door zijn broer. We bidden voor Andrew’s vader en zijn familie in deze moeilijke tijd. Ook werden we vereerd met het bezoek van Laurence en Alessandro uit Zwitserland. Laurence is het hoofd van de Jan & Oscar Stichting. De stichting is genoemd naar haar twee zoontjes die, hier in Thailand, verdronken zijn tijdens de tsunami met Kerstmis 2004. Laurence en haar vrienden hebben het “Jan & Oscar huis” voor tienerjongens met AIDS gefinancierd. We hopen dat de jongens er ergens eind mei in kunnen trekken. De stichting heeft ook een 6 wielige vrachtwagen gekocht om de kinderen van Sarnelli en Nazareth naar school te brengen. De oude vrachtwagen wordt gereviseerd om gebruikt te worden door St.Patrick’s, House of Hope en de mensen van Jan& Oscar.
 |
Gelijk met het nieuwe gebouw voor tiener jongens met AIDS bouwen we een keuken/eetzaal/magazijn voor alle drie de gebouwen in Pai Si Tong. We zullen slechts één keuken hebben voor alle drie de huizen. Dit is mogelijk gemaakt dankzij het goedgeefse antwoord van priesters en pastoors van de St. Michaels Kerk in Wheaton,Il. Fr. Chuck heeft in de vroege herfst van vorig jaar in zijn gebeden een beroep gedaan op bijdragen. |
In januari hebben we een 15 jaar oud meisje, Jum, opgenomen. Het bleek dat Jum’s ouders aan AIDS gestorven waren en ergens in haar korte leven was ze seksueel misbruikt en zelf besmet met een kwaadaardige vorm van AIDS. Familieleden brachten haar binnen; een mager, kreupel meisje zonder eetlust die alleen maar wilde sterven. Ze werd gemeden op school en thuis veracht. Ik heb nooit zo’n hopeloos, ziek en uiterst wanhopig kind gezien. Ze weigerde naar de dokter in het ziekenhuis te gaan en vroeg me haar iets te geven zodat ze kon sterven. Ik vroeg haar 10 dagen te wachten. Ik droeg haar van de vrachtwagen, ondanks haar angst en tranen, naar het ziekenhuis voor bloed transfusies en toen naar het Universiteitsziekenhuis voor behandeling tegen bacteriën, verlamming en AIDS. Binnen 10 dagen was ze in staat om te eten en was ze op het been en probeerde te lopen. Vandaag hebben we een prachtig meisje, 2 maanden voor haar 16e verjaardag, die in gewicht toeneemt en niet genoeg kan krijgen van eten, die loopt en actief en gelukkig is. Haar onderwijzers zagen de behandeling die ze kreeg en vroegen haar terug te komen naar school zodat ze haar eindexamen voor de (junior high) school kan doen.
|
Verscheidene weken geleden kregen we een 2 maanden oud jongetje genaamd “Tan”. Zijn ouders wonen samen nadat hun eerste huwelijken mislukt waren. Zij wilden de baby niet. Het was of wij namen hem op, of hij zou aan de genade zijn overgeleverd van beroepsbedelaars, die soms kinderen verminken om medelijden op te wekken, terwijl ze aan het bedelen zijn. |
 |
Op 15 februari accepteerden we de kleine, 10 dagen, oude Min wiens moeder was overgehaald niet tot abortus over te gaan. Toen ik hem en zijn moeder ontmoette kneep ik hem in zijn dikke wangetje en het kleine knaagdier (?) ontplofte met twee reusachtige, harde winden, gevolgd door een kolossale natte ontlasting. Niets verkeerds met zijn spijsvertering. Zijn moeder was in tot tranen toe in verlegenheid. Ik laat hem een paar maanden groeien en neem hem dan mee naar het “Fluitend Biggetjes Café “, geef hem een paar biertjes en laat hem het publiek vermaken met zijn gas explosies! De moeder heeft een baan in Bangkok en wilde de baby niet.
Het zijn twee leuke kleine krieltjes en ik denk dat, er met de sukkelende economie, meer van deze ongewenste kleine krieltjes te voorschijn zullen komen.
Ik wil iedereen bedanken voor hun goedheid en bezorgdheid tijdens deze tijd van economische ontreddering. Ik was voorbereid op het ergste maar tot zover houden we het hoofd boven water, dank zij u.
God zegene u allen!
Dankbaar,
Fr.Mike
